2009
24
sie
granica....................
Turcja, Kilis
Przejechano 7183 km
Jak to na granicy, zmierzyli nam temperaturkę. I tu zaczęły się problemy.....
Obie z Eweliną miałyśmy gorączkę, czyli podejrzenie świńskiej grypy. Mimo zapewnień, że nie byłyśmy w USA ani Meksyku w ciągu ostatnich 3 tygodni i że nie kaszlemy, nie mamy kataru ani bólu gardła, założyli nam maski i kazali mierzyć temperaturę jeszcze po 3 razy. Ja miałam lekko ponad 37 stopni, więc powiedzieli "tamam", ale Ewelina miała ponad 39:/ dlatego też zabrali nas ambulansem do najbliższego szpitala w Kilis. Miałyśmy niezłą zabawę - dla mnie był to pierwszy raz w ambulansie w życiu!
Zabawa się skończyła w szpitalu. Ewelinie zaczęli pobierać krew, co trwało w nieskończoność, dziękowałam Bogu, że mnie zostawili w spokoju. Panowie towarzysze podróży przybyli do szpitala za nami:) to było baaardzo pomocne, bo tam NIKT nie mówił po angielsku ani słowa! dowiedzieli się, że trzeba poczekać pół godziny na wyniki i jeśli będą tamam, to jedziemy dalej. W międzyczasie okazało się, że czekać trzeba będzie godzinę, Ewelinę podpięli pod kroplówkę, a tu 2 godzina się zrobiła... Panowie zdecydowali pojechać na śniadanie (Ramazan), nawet nam przywieźli!
Ale jak to w Turcji... okazało się, że trzeba czekać do 9:30 rano, kiedy to miał być lekarz i sprawdzić te wyniki. Tutaj doznałam szoku kulturowego po raz kolejny (po 2 miesiącach w Turcji to jest nadal możliwe!). Pan taksówkarz i pan współpasażer...postanowili na nas poczekać! Akurat taksówkarz mieszkał w tej miejscowości, więc przenocowali u niego.
Ja co prawda nie byłam pacjentką, ale szpitalnicy się o mnie zatroszczyli, wszyscy byli bardzo mili. Dostałam 2 kołdry, bo w tym szpitalu było potwornie zimno, a w tym pokoju co spałyśmy, to jak w kostnicy! Robili nam herbatkę co 2h przez całą noc i zapalali światło, żeby zobaczyć czy śpimy:P
Rano okazało się, ze z Eweliną jest bardzo źle (podejrzenie salmonelli) i powinna zostać w szpitalu jeszcze 2 dni. Panowie z taksówki postanowili ruszyć w dalszą drogę (ale jeszcze popołudniu dostałam telefon z zapytaniem jak się czujemy!). Więc zostałyśmy w tym szpitalu same, tylko lekarz mówił po angielsku a on miał ciągle innych pacjentów! Ja się też czułam coraz gorzej, myślałam, że tam sama umrę (bo Ewelina już umierała od rana). Na szczęście po 3 godzinach przyjechał Ali i Alper. Zrobiliśmy zakupy dla Eweliny i zabrali mnie do domu. Ufff... nareszcie mogłam się spokojnie rozchorować:P Natomiast do Ewelinki już popołudniu nadciągnęła odsiecz w postaci Johanny i Mesuta;) 
Obie z Eweliną miałyśmy gorączkę, czyli podejrzenie świńskiej grypy. Mimo zapewnień, że nie byłyśmy w USA ani Meksyku w ciągu ostatnich 3 tygodni i że nie kaszlemy, nie mamy kataru ani bólu gardła, założyli nam maski i kazali mierzyć temperaturę jeszcze po 3 razy. Ja miałam lekko ponad 37 stopni, więc powiedzieli "tamam", ale Ewelina miała ponad 39:/ dlatego też zabrali nas ambulansem do najbliższego szpitala w Kilis. Miałyśmy niezłą zabawę - dla mnie był to pierwszy raz w ambulansie w życiu!
Zabawa się skończyła w szpitalu. Ewelinie zaczęli pobierać krew, co trwało w nieskończoność, dziękowałam Bogu, że mnie zostawili w spokoju. Panowie towarzysze podróży przybyli do szpitala za nami:) to było baaardzo pomocne, bo tam NIKT nie mówił po angielsku ani słowa! dowiedzieli się, że trzeba poczekać pół godziny na wyniki i jeśli będą tamam, to jedziemy dalej. W międzyczasie okazało się, że czekać trzeba będzie godzinę, Ewelinę podpięli pod kroplówkę, a tu 2 godzina się zrobiła... Panowie zdecydowali pojechać na śniadanie (Ramazan), nawet nam przywieźli!
Ale jak to w Turcji... okazało się, że trzeba czekać do 9:30 rano, kiedy to miał być lekarz i sprawdzić te wyniki. Tutaj doznałam szoku kulturowego po raz kolejny (po 2 miesiącach w Turcji to jest nadal możliwe!). Pan taksówkarz i pan współpasażer...postanowili na nas poczekać! Akurat taksówkarz mieszkał w tej miejscowości, więc przenocowali u niego.
Ja co prawda nie byłam pacjentką, ale szpitalnicy się o mnie zatroszczyli, wszyscy byli bardzo mili. Dostałam 2 kołdry, bo w tym szpitalu było potwornie zimno, a w tym pokoju co spałyśmy, to jak w kostnicy! Robili nam herbatkę co 2h przez całą noc i zapalali światło, żeby zobaczyć czy śpimy:P
Rano okazało się, ze z Eweliną jest bardzo źle (podejrzenie salmonelli) i powinna zostać w szpitalu jeszcze 2 dni. Panowie z taksówki postanowili ruszyć w dalszą drogę (ale jeszcze popołudniu dostałam telefon z zapytaniem jak się czujemy!). Więc zostałyśmy w tym szpitalu same, tylko lekarz mówił po angielsku a on miał ciągle innych pacjentów! Ja się też czułam coraz gorzej, myślałam, że tam sama umrę (bo Ewelina już umierała od rana). Na szczęście po 3 godzinach przyjechał Ali i Alper. Zrobiliśmy zakupy dla Eweliny i zabrali mnie do domu. Ufff... nareszcie mogłam się spokojnie rozchorować:P Natomiast do Ewelinki już popołudniu nadciągnęła odsiecz w postaci Johanny i Mesuta;)
Komentarze (0)
Zasoby: 
34.506 
22.044 
1.100.652 
3.423 
